schilderen
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Corjanne
09 December 2006 | Kenia, Kisumu
Zijn de meesten van jullie nog steeds in Nederland te vinden? Of zijn er mensen die mee moesten in de zak naar Spanje? Wij zitten in ieder geval nog steeds in Kenia!
Afgelopen zaterdag hebben we weer eens een medical camp gedaan. Het kamp was georganiseerd door Deleen, een amerikaanse vrouw die ook op de compound woont. Ze had ons gevraagd te helpen met de voorbereidingen en om ter plekke wonden te behandelen. Wat we daar toch weer allemaal hebben gezien, echt ongelooflijk. Er was een vrouw, met een enorm dikke wang, heeeeeeelemaal ontstoken. Ik zal jul;lie de details besparen, maar het was echt heel erg smerig. Ze trok de pleister van haar wang en er kwam meteen van alle hande rommel uitlopen. Beginnen we met het schoonmaken van de wond en er zat toch veel zwarte smurrie in! En het rook zo raar. Dus na lang doorvragen kwam de aap uit de mouw: deze vrouw had schoensmeer op haar (open) wond gesmeerd!! Echt te bizar, dat doe je toch niet! Ze had het gedaan omdat ze verder helemaal niets had qua creme ofzo en ja je moet er iets opsmeren, dus dan maar schoensmeer. Echt ongelofelijk, die mensen hier.......... Verder was er een ander meisje, zij had een snijwond in haar duim tot op het bot en zij had ook schoensmeer IN de wond gedaan. Denk eens even na mensen!!!!!!!! En dit is nog niet alles... er was ook een man die koeienstront op zn duimwond had gesmeerd, hij had ergens gehoord dat dat misschien wel kon helpen, ongelofelijk. Stinken, niet normaal. We dachten eerst dat zijn duim gewoon afgestorven was, maar wat bleek, er zat gewoon stront op! Maar goed, dit was ons laatste medical camp en de laatste keer wondkitten, dus we zullen dit soort zaken ook waarschijniljk niet meer meemaken.
Zoals de titel al doet vermoeden hebben we deze week vooral geschilderd! Maandag zijn we begonnen met het uitkiezen en het halen van de verf bij de pabarischop. We dachten, dan kunnen meteen lekker van start, nou niet dus. Het huisje van de jongens ( de weeskinderen die onder de zorg staan van de stiching) was zo verschrikkelijk ranzig en smerig dat de verf nooit zou blijven plakken.. Overal vieze beestjes, de muren allemaal vol viezigheid, echt te erg. Dus eerst even lekker geschrobt en toen toch van start gegaan! En de hele week van sochtends tot savonds geschilderd. Het resultaat mag er zijn! Het huisje is weer als nieuw! Zondag komen ze allemaal terug van kamp en ze weten nog van niets, dus we zijn erg beniuewd naar de reacties! Ze krijgen nieuw servies en nieuwe lakens voor op bed, het is dus voor hun een complate makeover van hun huisje. We gaan maandag wel even bij ze langs om het te hebben over het schoonmaken, want anders heeft deze schilderactie van ons natuurlijk weinig zin gehad, dan ziet het er na 3 weken weer net zo uit als vorige week waarschijnlijk. Want schoonmaken, daar zijn de Kenianen niet zo van. Die lijken er van te houden als er overal viezigheid is en beestjes rondlopen. Bij de jongens woont notabene een vrouw die voor de jongens zorgt en voor het huishouden. Je zou toch verwachten dat zij weet hoe ze de boel een beetje op orde moet houden, nou niet dus. Dus ze gaan maandag met ze allen op schoonmaakles bij malou en corjanne ;). Komt al die thuiszorgwijsheid toch nog eens van pas ;)
Verder hebben we ( malou, carmen, nynke en ik) natuurlijk ook bezoek van Sinterklaas gehad! Het was een waar feest, met sinterklaasliedjes en alles, echt hartstikke leuk! De pepernoten van mama eindelijk uit de kast gehaald en de opgestuurde sinterklaas en zwarte piet erbij, het was echt leuk. Echt een ouderwetse sinterklaasavond. Iedereen had gedichten voor elkaar gemaakt en sinterklaas had voor de cadeautjes gezorgd natuurlijk. Om de gedichten hebben we erg veel pret gehad. De zin: ga niet naar het Aga Khan, daar wordt je zwanger van, voerde toch wel de boventoon. Dit vereist enige opheldering. Nynke is vanaf het moment dat ze in Kenia is aangekomen eigenlijk al ziek. De eerste diagnose luidde malaria, maar na twee weken was ze nog steeds aan het spugen. Dus zij naar het Aga Khan ( een ziekenhuis) voor verdere onderzoeken, blijkt ze geheel tegen de verwachtingen in zwanger te zijn! Ze moest even van de schrik bekomen, maar is er nu hartstikke blij mee. Maar goed, om veen terug te komen op de zin, als er nu iemand van osn ziek is, wordt er altijd gezegd, nou ik zou niet naar het Aga Khan gaan voor een onderzoek ofzo, dan kom je zwanger terug. Dus vandaar!
Verder heb ik nog een erg stomme actie begaan deze week. Na hets childeren savonds nog even senl metd e auto naar de supermarkt om schoonmaakmiddelen te halen, zodat we de volgende morgen weer lekker vroeg van start konden gaan. Ik was hartstikke moe en dacht, ff snel naar binnen die spullen halen en dan snel naar huis. Kom ik terug bij de auto en ik kon mn sleuetels maar niet vinden. Ooh jee, ik wist het ineens, ze zaten nog in de auto! Neeeeeeeeeeee!!! Hellup, de auto op slot met de sleutels er nog in! Toen maar naar een bewaker gelopen en alles uitgelegd en hij heel relaxed: don’t worry i know a few persons who can help you! Komt er een mannetje die schijnbaar precies wist hoe hij auto’s moets openbreken en 5 minuten later kon ik weer weg, haha! Maar goed dat ze heir zo goed zijn in auto’s openbreken, anders had ik toch een mooi probleem gehad!
Zoo dit was het weer voor deze week! Het is bizar, maar ik zie jullie waarschijnlijk weer snel, want onze tijd hier duurt niet meer zo lang! Nog 1 weekje werken, dan een weekje op safari, een weekje milimani en twee weekjes aan de kust en ik ben alweer thuis! Time flies............
Mensen, weer bedankt voor de reacties, mailtjes, (sinterklaas) kaarten/pakketjes, ik vind het fantastisch! Veel liefs vanuit Kisumu!
Afgelopen zaterdag hebben we weer eens een medical camp gedaan. Het kamp was georganiseerd door Deleen, een amerikaanse vrouw die ook op de compound woont. Ze had ons gevraagd te helpen met de voorbereidingen en om ter plekke wonden te behandelen. Wat we daar toch weer allemaal hebben gezien, echt ongelooflijk. Er was een vrouw, met een enorm dikke wang, heeeeeeelemaal ontstoken. Ik zal jul;lie de details besparen, maar het was echt heel erg smerig. Ze trok de pleister van haar wang en er kwam meteen van alle hande rommel uitlopen. Beginnen we met het schoonmaken van de wond en er zat toch veel zwarte smurrie in! En het rook zo raar. Dus na lang doorvragen kwam de aap uit de mouw: deze vrouw had schoensmeer op haar (open) wond gesmeerd!! Echt te bizar, dat doe je toch niet! Ze had het gedaan omdat ze verder helemaal niets had qua creme ofzo en ja je moet er iets opsmeren, dus dan maar schoensmeer. Echt ongelofelijk, die mensen hier.......... Verder was er een ander meisje, zij had een snijwond in haar duim tot op het bot en zij had ook schoensmeer IN de wond gedaan. Denk eens even na mensen!!!!!!!! En dit is nog niet alles... er was ook een man die koeienstront op zn duimwond had gesmeerd, hij had ergens gehoord dat dat misschien wel kon helpen, ongelofelijk. Stinken, niet normaal. We dachten eerst dat zijn duim gewoon afgestorven was, maar wat bleek, er zat gewoon stront op! Maar goed, dit was ons laatste medical camp en de laatste keer wondkitten, dus we zullen dit soort zaken ook waarschijniljk niet meer meemaken.
Zoals de titel al doet vermoeden hebben we deze week vooral geschilderd! Maandag zijn we begonnen met het uitkiezen en het halen van de verf bij de pabarischop. We dachten, dan kunnen meteen lekker van start, nou niet dus. Het huisje van de jongens ( de weeskinderen die onder de zorg staan van de stiching) was zo verschrikkelijk ranzig en smerig dat de verf nooit zou blijven plakken.. Overal vieze beestjes, de muren allemaal vol viezigheid, echt te erg. Dus eerst even lekker geschrobt en toen toch van start gegaan! En de hele week van sochtends tot savonds geschilderd. Het resultaat mag er zijn! Het huisje is weer als nieuw! Zondag komen ze allemaal terug van kamp en ze weten nog van niets, dus we zijn erg beniuewd naar de reacties! Ze krijgen nieuw servies en nieuwe lakens voor op bed, het is dus voor hun een complate makeover van hun huisje. We gaan maandag wel even bij ze langs om het te hebben over het schoonmaken, want anders heeft deze schilderactie van ons natuurlijk weinig zin gehad, dan ziet het er na 3 weken weer net zo uit als vorige week waarschijnlijk. Want schoonmaken, daar zijn de Kenianen niet zo van. Die lijken er van te houden als er overal viezigheid is en beestjes rondlopen. Bij de jongens woont notabene een vrouw die voor de jongens zorgt en voor het huishouden. Je zou toch verwachten dat zij weet hoe ze de boel een beetje op orde moet houden, nou niet dus. Dus ze gaan maandag met ze allen op schoonmaakles bij malou en corjanne ;). Komt al die thuiszorgwijsheid toch nog eens van pas ;)
Verder hebben we ( malou, carmen, nynke en ik) natuurlijk ook bezoek van Sinterklaas gehad! Het was een waar feest, met sinterklaasliedjes en alles, echt hartstikke leuk! De pepernoten van mama eindelijk uit de kast gehaald en de opgestuurde sinterklaas en zwarte piet erbij, het was echt leuk. Echt een ouderwetse sinterklaasavond. Iedereen had gedichten voor elkaar gemaakt en sinterklaas had voor de cadeautjes gezorgd natuurlijk. Om de gedichten hebben we erg veel pret gehad. De zin: ga niet naar het Aga Khan, daar wordt je zwanger van, voerde toch wel de boventoon. Dit vereist enige opheldering. Nynke is vanaf het moment dat ze in Kenia is aangekomen eigenlijk al ziek. De eerste diagnose luidde malaria, maar na twee weken was ze nog steeds aan het spugen. Dus zij naar het Aga Khan ( een ziekenhuis) voor verdere onderzoeken, blijkt ze geheel tegen de verwachtingen in zwanger te zijn! Ze moest even van de schrik bekomen, maar is er nu hartstikke blij mee. Maar goed, om veen terug te komen op de zin, als er nu iemand van osn ziek is, wordt er altijd gezegd, nou ik zou niet naar het Aga Khan gaan voor een onderzoek ofzo, dan kom je zwanger terug. Dus vandaar!
Verder heb ik nog een erg stomme actie begaan deze week. Na hets childeren savonds nog even senl metd e auto naar de supermarkt om schoonmaakmiddelen te halen, zodat we de volgende morgen weer lekker vroeg van start konden gaan. Ik was hartstikke moe en dacht, ff snel naar binnen die spullen halen en dan snel naar huis. Kom ik terug bij de auto en ik kon mn sleuetels maar niet vinden. Ooh jee, ik wist het ineens, ze zaten nog in de auto! Neeeeeeeeeeee!!! Hellup, de auto op slot met de sleutels er nog in! Toen maar naar een bewaker gelopen en alles uitgelegd en hij heel relaxed: don’t worry i know a few persons who can help you! Komt er een mannetje die schijnbaar precies wist hoe hij auto’s moets openbreken en 5 minuten later kon ik weer weg, haha! Maar goed dat ze heir zo goed zijn in auto’s openbreken, anders had ik toch een mooi probleem gehad!
Zoo dit was het weer voor deze week! Het is bizar, maar ik zie jullie waarschijnlijk weer snel, want onze tijd hier duurt niet meer zo lang! Nog 1 weekje werken, dan een weekje op safari, een weekje milimani en twee weekjes aan de kust en ik ben alweer thuis! Time flies............
Mensen, weer bedankt voor de reacties, mailtjes, (sinterklaas) kaarten/pakketjes, ik vind het fantastisch! Veel liefs vanuit Kisumu!
-
09 December 2006 - 10:53
Kim:
Heeeeeeeeeee Corrie!
Goede actie met die auto, hahahahahahahaaha heb jij idd ff mazzel dat ze daar goed auto's kunnen openbreken!!!!!!
Schiet idd al op! Nog 1 weekje werken... en dan lekker vakantie houden, hoop dat er dan nog iets op tijd aan komt ;-) hihi
Veel plezier nog die laatste weekjes, dikke xxxxxjes vanuit hier! -
09 December 2006 - 11:51
Max:
Die huishoudlessen geven moet wel lukken natuurlijk... zo'n afwas als hier zal je daar toch niet aantreffen? ;)
Geniet nog van de laatste weken, groeten!
Max -
09 December 2006 - 18:29
Bart:
Huishoudlessen? Kan ik me daar ook voor opgeven?
Groetjes,
Bart -
10 December 2006 - 18:07
Loes:
hee Corjanne! Wat maak je toch een rare dingen mee daar, schoensmeer in wonden, hoe komen ze erbij? Ben benieuwd hoe de jongens reageren op hun nieuwe huisje, dat is natuurlijk wel een grote verrassing. Veel plezier nog de laatste weken! -
12 December 2006 - 09:09
Oma /Opa Vlaardingen:
Lieve Corjanne -
12 December 2006 - 09:20
Oma En Opa Vlaarding:
Lieve Corjanne.Je e-mail weer gelezen,je maaktweer heel wat mee.Wie verre reizen maakt kan veel verhalen.Goed dat je na al dat werk,ook nog even vacantie kunt houden.geniet erlekker van.Wensen je heel prettige Kerstdagen en een gezond en blij 2007.Veel liefs van ons. -
14 December 2006 - 11:28
Marly:
heej lieve CJ!
Wat een verhalen weer, ongelooflijk! Ben benieuwd of je schoonmaakles gaat werken, Afrikanen kennende houden ze het ongeveer een week netjes.. haha! straks echt lekker genieten van je vrije weekjes vakantie!!
mis je!
dikke kus marly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
